SS-Brigadenführer, dowódca SS i policji w dystrykcie lubelskim Odilo Globocnik, "pełnomocnik dla zorganizowania placówek SS i policji na nowych obszarach wschodnich", otrzymał od Reichsführera i dowódcy policji niemieckiej Heinricha Himmlera wytyczne, w myśl których miał zorganizować obóz koncentracyjny dla 25.000 - 50.000 więźniów w celu zatrudnienia ich w warsztatach i budowach SS i policji. Reichsführer zaakceptował powołanie w Lublinie przez SS-Gruppenführera Pohla odpowiedniej placówki, która by koordynowała i kierowała wszelkimi pracami budowlanymi. Zadania te otrzymał powstały Centralny Zarząd Budowlany Formacji Wojskowych SS i Policji w Lublinie (Zentralbauleitung der Waffen SS und Polizei Lublin).

W Lublinie odbyła się konferencja w sprawie budowy obozu. Uczestniczył w niej przedstawiciel Inspektoratu Obozów Koncentracyjnych SS-Standartenführer Karl Otto Koch - komendant obozu w Buchenwaldzie, później komendant obozu na Majdanku.

Inspektorat Obozów Koncentracyjnych skierował do służby w sztabie komendantury organizującego się obozu na Majdanku pierwszych SS-manów z KL Buchenwald.

Przybyli skierowani do służby w sztabie komendantury obozu na Majdanku z KL Gross-Rosen SS-mani Alfred Gregorek i SS-Rottenführer Emil Laurich, który pełnił już służbę w obozach koncentracyjnych w Neuengamme, w Oświęcimiu i w Gross-Rosen. Na Majdanku został odkomenderowany do Oddziału II (Oddział Polityczny). Pracując następnie w Oddziale III (Obóz więźniarski), był znany więźniom jako wykonawca wyroków śmierci.

Szef Głównego Urzędu Budowlanego SS na podstawie decyzji Himmlera polecił Centralnej Inspekcji Budowlanej w Lublinie niezwłocznie przystąpić do budowy obozu dla 50 tys. więźniów. W pierwszym etapie, zgodnie z przekazanymi w Berlinie wskazówkami i przesłaną dokumentacją, miały być zbudowane pomieszczenia dla 5 tys. więźniów.

SS-Standartenführer Koch sporządził notatkę o bezpłatnym przekazaniu przez gubernatora dystryktu lubelskiego Emila Zörnera terenu pod budowę obozu "Kriegsgefangenenlager" w Lublinie

Ukazuje się następny rozkaz Kammlera o natychmiastowym przystąpieniu do budowy obozu w Lublinie dla 50 tys. jeńców wojennych, skierowany do Obersturmführera SS Wolfganga Groscha - pełnomocnika specjalnego do budowy obozów jenieckich przy Centralnej Inspekcji Budowlanej SS w Lulinie.

Komendanturę obozu umieszczono w Lublinie przy ul. Ogrodowej 12, w budynku należącym uprzednio do Kurii Biskupiej.
Dla załogi wartowniczej obozu przydzielono pomieszczenia w budynku szkoły im. Vetterów przy ul. Bernardyńskiej 14 (obecnie J. Dąbrowskiego).
- SS-Hauptsturmführer dr Max Popiersch zostaje przeniesiony z obozu w Oświęcimiu do obozu w Lublinie na stanowisko Lagerarzta w celu zorganizowania szpitala więźniarskiego.

Centralny Zarząd Budowlany w Lublinie opracował plan obozu na Majdanku zakładający budowę 10 pól więźniarskich w tym 5 regularnych prostokątów i 5 nieregularnych w kształcie trapezów. Obszar obozu wynosił 62,90 ha. Całość obozu oraz poszczególne pola otaczać miało podwójne ogrodzenie z drutu kolczastego. Wokół niego po stronie zewnętrznej planowano budowę 25 wież strażniczych. Łącznie zbudować miano 236 baraków, w tym 207 mieszkalnych dla więźniów.

Specjalny pełnomocnik do budowy obozu Grosch sporządził sprawozdanie ze stanu zaawansowania robót budowlanych, z którego wynika, że na Majdanku zostały umocnione drogi dojazdowe oraz wykonano ogrodzenie wokół obozu kwarantanny z pali drewnianych i drutu kolczastego, zaś ogrodzenie całości jest w budowie. Pierwsze baraki składające się z czterech ścian i dachu są już przygotowane, 15 wagonów elementów baraków jest już w drodze.

Szef Inspektoratu Obozów Koncentracyjnych przekazał do wiadomości komendantów sygnatury uzupełniające, pod którymi prowadzona miała być korespondencja dotycząca radzieckich jeńców wojennych m.in. w sprawach naturalnej śmierci (14 f 7), samobójstw i nieszczęśliwych wypadków (14 f 8), zastrzelenia w czasie ucieczki (14 f 9), zranienia na skutek użycia broni (14 f 10) i egzekucji (14 f 14).

Berlińska firma K.Kori nadesłała projekty techniczne różnych rozwiązań budowy pieców krematoryjnych. Propozycje zostały wykorzystane przy budowie krematorium na terenie obozu.
- Szef Głównego Urzędu Gospodarczo-Budowlanego SS Kammler przesłał Reichsführerowi SS Himmlerowi sprawozdanie ze stanu prac budowlanych obozów w Oświęcimiu i w Lublinie, z którego wynika, że w obozie jenieckim w Lublinie umocnione zostały drogi, wykonano ogrodzenie obozu - kwarantanny, natomiast prace przy ogrodzeniu całości obozu oraz budowie kuchni i ustępów są realizowane. Studnia dla potrzeb obozu została już wykonana. Prowizoryczne pomieszczenia mieszkalne, składające się z zewnętrznych ścian i dachu, dla 20 tys. jeńców zostaną wykonane do połowy listopada. Budowę dalszych baraków będą sukcesywnie wykonywać jeńcy. 25.X - Z obozu Flossenbürg odkomenderowano do sztabu komendantury do oddziału II SS-Scharführera Josefa Fischera, zatrudnionego następnie w lutym 1942 r. w IV kompanii wartowniczej.

Inspektorat Obozów Koncentracyjnych polecił komendanturze obozu na Majdanku (rozkaz ten dotyczył także pozostałych obozów) nadsyłać meldunki o nienaturalnej śmierci więźniów.
- W październiku przybył pierwszy transport więźniów liczący ok. 2 tys. osób. Byli to jeńcy radzieccy przebywający dotąd w obozie w Chełmie Lubelskim. Umieszczono ich we wsi Dziesiąta w stodole Michała Rodaka położonej w pobliżu terenów przeznaczonych pod obóz.

Kammler wydał decyzję o powiększeniu obozu, zalecając Centralnemu Zarządowi Budowlanemu budowę obozu jenieckiego w Lublinie dla 125 tys. jeńców wojennych.

Komendantura opracowała tymczasowy regulamin dla służby wartowniczej w obozie jenieckim w Lublinie. Dotyczyły zabezpieczenia terenu i zachowania się wartowników na służbie oraz określał zadania oficera dyżurnego.

Według sprawozdania Kammlera pracę budowlane w obozie lubelskim zaawansowane były już na tyle, że obóz mógł przyjąć 10 tys. jeńców, a w czasie najbliższych dziesięciu dni dalszych 10 tys. osób. Zakończono budowę 9 baraków więźniarskich, 5 kolejnych bloków było w budowie. Zwieziono też elementy do montażu 25 baraków. Ogrodzenie obozowe zostało wykonane w 50%. Tempo prac budowlanych oceniono jednak jako nie zadawalające w związku z brakiem odpowiedniej liczby samochodów ciężarowych oraz siły roboczej. Z zatrudnionych 500 jeńców jedynie 30% było zdolnych do pracy.

Z obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu przybył SS-Obersturmführer Erich Muhsfeldt, obejmując kierownictwo komanda do grzebania zwłok. Z chwilą uruchomienia na Majdanku krematoriumś został jego szefem.
- Z obozu Mauthausen przybyli skierowani do pracy w sztabie komendantury SS-Scharführerzy: Josef Leipold, Josef Wunder; SS-Unterscharführerzy: Franz Unger, Wilhelm Sieberer; SS-Rottenführerzy: Hans Sombeck, Georg Wallisch, Walter Biernat; SS-Sturmann Heinz Krüger

Przybył pierwszy transport więźniów politycznych - lekarzy z obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.

Komendantem obozu został SS-Standartenführer Karl Otto Koch.

Komendantura obozu na Majdanku wydała instrukcję dla oddziałów wartowniczych w obozie przy ul. Lipowej 7, gdzie mieściły się Niemieckie Zakłady Zaopatrzenia. Osadzeni tam byli Żydzi - jeńcy wojenni.
- Do obozu przybył lekarz SS-Untersturmführer Josef Trzebiński oraz sanitariusz SS-Unterscharführer Herbert Hansen.

Heinz Kammler wystosował do Centralnego Zarządu Budowlanego SS rozkaz, w którym - powołując się na swoje pismo z 1 listopada - poleca rozszerzenie budowy obozu jenieckiego w Lublinie dla 150 tys. jeńców wojennych oraz niezbędnych zakładów gospodarczych i warsztatów, budowę wielkiej pralni, odwszalni, krematorium oraz zakładów pracy dla więźniów. Poleca jednocześnie przedłożyć plan i zapotrzebowanie na środki finansowe.

Szef Głównego Urzędu Budowlanego SS Kammler poinformował Reichsführera SS o stanie prac budowlanych w obozie. Według sprawozdania w 50% wykonano ogrodzenie obozu, postawiono 26 baraków, a 30 znajduje się w budowie. Postęp prac budowlanych hamuje brak siły roboczej.

Heinz Kammler wystosował do Reichsführera SS pismo wyjaśniające, że jeńcy wojenni ze względu na ich katastrofalny stan zdrowia nie są w przydatni przy budowie dlaszej części obozu w Lublinie. Prace budowlane wykonywać będą wyłącznie robotnicy cywilni i więźniowie z innych obozów koncentracyjnych.

Komendantura na Majdanku nawiązała korespondencję z firmą Testa (Międzynarodowe Towarzystwo do Zwalczania Szkodników - Tesch und Stabenow. Internationale Gesellschaft für Schädlingsbekämpfung) w Hamburgu, gdyż zaistniała konieczność przeprowadzenia w obozie dezynfekcji. Firma Testa dostarczała takich środków chemicznych jak: cyklon, kalcyt, tlenek etylenu oraz wysyłała wyszkolony personel, który dokonywał dezynfekcji.

Inspektorat Obozów Konentracyjnych wydał tajny rozkaz w sprawie "oczyszczenia" obozów z elementów niepożądanych. Selekcje więźniów miały być przeprowadzane przez komisje złożone z lekarzy, a wybrani więźniowie przekazani do "specjalnego potraktowania", czyli wymordowania. Akcja oznaczona została szyfrem 14 f 13 i początkowo dotyczyła umysłowo chorych.