 Strona główna
|
ierwszymi więźniami Majdanka, obok wspomnianych już jeńców radzieckich, była grupa więźniów z obozów w Buchenwaldzie, Oranienburgu i Oświęcimiu oraz Żydzi z Lublina i okolic.
W tym czasie zaczęto osadzać w obozie ludność wiejską z Lubelszczyzny w odwet za nie oddawanie kontyngentów i pomoc zbiegłym jeńcom radzieckim. Oddzielną grupę więźniarską stanowiły wielotysięczne transporty Żydów z Czechosłowacji.
Dokumenty więźniów
Hitlerowska policja perfidnie zapewniała przyszłe ofiary o korzyściach wynikających z rzekomego przesiedlenia na tereny Polski.
Podobne metody wykorzystywano w stosunku do Żydów kierowanych na Majdanek z Francji, Belgii, Holandii, Grecji, Niemiec i Węgier. Od pierwszych dni 1943r przybywały duże transporty polskich więźniów politycznych z więzień gestapo w Lublinie, Warszawie, Lwowie, Radomiu, Białymstoku, Łomży i innych miastach.
Wkrótce zaczęły napływać ofiary masowych aresztowań przeprowadzonych przez tak zwane oddziały Einsatzgruppen na Białorusi i Ukrainie. Były to głównie kobiety i dzieci. Po likwidacji getta warszawskiego i stłumieniu zbrojnego powstania Żydów,
Fotografie odebrane więźniom
przetransportowano do Lublina kilkanaście tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci. Większość z nich bezpośrednio po przybyciu została zamordowana w komorach gazowych.
Podobny los spotkał Żydów białostockich. Rezultatem wielkiej akcji wysiedleńczej, przeprowadzonej na Zamojszczyźnie w czerwcu i lipcu 1943r, było aresztowanie około 60.000 osób. Z tej liczby ponad 1 / 4, głównie kobiety i dzieci skierowano na Majdanek.
Pod koniec 1943 roku i w początkach 1944 przybywają na Majdanek liczne transporty więźniów z obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie, Dachau, Neuengamme, Mauthausen, Sachsenhausen i Ravensbrück. Na skutek nieludzkich warunków i ciężkiej pracy w różnych zakładach przemysłu zbrojeniowego większość z nich była w stanie całkowitego wyczerpania, wielu nieuleczalnie chorych. W wymienionych transportach obok Polaków znajdowali się: Rosjanie, Francuzi, Holendrzy, Włosi, Norwegowie, Albańczycy, Jugosłowianie. Z obozu w Ravensbrück deportowano na Majdanek: Polki, Rosjanki, Holenderki, Dunki, Francuzki, Belgijki, Jugosłowianki i Norweżki.
Ostatnie miesiące okupacji przyniosły nowe akcje pacyficzne i represyjne w południowo-wschodnich powiatach Lubelszczyzny. Aresztowanych koncentrowano w obozach przejściowych w Biłgoraju, Zwierzyńcu i Budzyniu, skąd przesyłano do obozu na Majdanku. Podobnie jak i w poprzednich okresach, Majdanek był miejscem deportacji więźniów z więzienia na Zamku Lubelskim. Na podstawie posiadanych materiałów ustalono, ż w obozie na Majdanku więziono przedstawicieli ponad 50 narodowości z prawie 30 państw.
Więźniowie tuż po wyzwoleniu - lipiec 1944 r.
Najliczniejszą grupę narodowościową stanowili Żydzi, następnie Polacy, Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy.
W wielkiej masie uwięzionych znaleźli się ludzie różnych warstw społecznych, poglądów, politycznych, religii i zawodów.