KL Oranienburg

a datę powstania KL Oranienburg przyjmuje się noc z 21/22.03.1933 r. Istnieją jednak przypuszczenia, że obóz w Oranienburgu istniał jeszcze przed tą datą, a ulokowany był w pobliskim zamku, lecz z braku dokładniejszych informacji w/w datę uznaje się za obowiązującą.
Właściwy KL Oranienburg powstał w pofabrycznych budynkach, które przed wojną służyły jako budynki browaru. Pomieszczenia były wilgotne, nie przystosowane do celów więzienia i przez cały czas istnienia obozu prowadzone były przez więźniów prace nad ich adaptacją.
Obóz znajdował się pod nadzorem SA i kierowany był przez SA-Standarte 208. Komendantem obozu był SA-Sturmbannführer Werner Schäfer.
W okresie istnienia obozu upoważnionymi do osadzania w nim były władze pruskiej administracji ogólnej.
Już w okresie zarządzania obozem przez SA, bestialskie metody znęcania się i upodlania człowieka był na porządku dziennym.
Wśród więźniów znajdowali się ludzie o różnych przekonaniach politycznych, których hitlerowcy uważali za swych przeciwników. Byli tam komuniści, socjaldemokraci, "deutsch-nationale", członkowie Stahlhelmu, a nawet ofiary osobistej niechęci Landrata. Do powszechnie znanych więźniów KL Oranienburg należeli socjaldemokraci tacy jak: Fritz Ebert - syn pierwszego prezydenta Republiki Weimarskiej, czy Ernst Heilmann - redaktor wielu pism socjaldemokratycznych.
Rozgrywki wewnątrz partii hitlerowskiej, znane pod nazwą "puczu Röhma", spowodowały przejęcie obozu dnia 7.07.1934 przez SS, a następnie jego likwidacje. 14.07.1934 r. zlikwidowano po cichu obóz w Oranienburgu, wysyłając część więźniów do obozu koncentracyjnego w Emsland, resztę (ok. 200) odesłano do obozu koncentracyjnego w Lichtenburgu. Ostatni więzień, Henry Marx, miał ponoć numer 2873.

Strażnicy SA przed bramą "aresztu prewencyjnego" Oranienburg - jednego z pierwszych obozów koncentracyjnych, kwiecień 1933 r.

- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę