Eberl Irmfried (1910-1948) - SS-Obersturmführer. Urodzony w 1910 r. w Bregencji w Austrii. Studiował medycynę w Innsbrucku, a następnie w latach 1935/36 prowadził praktykę lekarską w Wiedniu i Grimmenstein. Do NSDAP wstąpił już w 1931 r., z tego powodu musiał wkrótce uciec do Niemiec. Zatrudniony początkowo w Urzędzie Zdrowia w Magdeburgu-Dessau, z czasem przeszedł do Głównego Urzędu Zdrowia w Berlinie. 31.01.1940 r. został oddelegowany do "programu eutanazyjnego T4" i kierował akcjami eksterminacyjnymi w ośrodkach w Brandenburgu, a później Bernburgu. Mordował tam również "elementy kryminalne" w ramach akcji "14f13". Przeniesiony do "służby na Wschodzie" w lutym 1942 r. nadzorował roboty budowlane w obozie zagłady Treblinka II i w stopniu SS-Obersturmführera został jego pierwszym komendantem. Z powodu niekompetencji został usunięty z tego stanowiska przez bezpośredniego przełożonego SS-Obersturmführera Christiana Wirtha. Wrócił do Bernburga, gdzie ponownie przejął kierownictwo swego dawnego ośrodka. W 1944 r. powołano go do Wehrmachtu. Po wojnie prowadził praktykę lekarską w Blaubeuren aż do aresztowania w 1948 r. Krótko potem popełnił w areszcie samobójstwo.

Egersdorfer Karl (1902-?) - SS-Unterscharführer. Urodzony 20.07.1902 r. Od 1934 r. członek NSDAP, był także członkiem SS (nr ewidencyjny 289457). W dniu 31.03.1941 r. przydzielony został do służby w garnizonie SS w KL Auschwitz. Od lipca 1941 r. był kierownikiem kuchni więźniarskiej w obozie macierzystym. Wyrokiem brytyjskiego sądu wojskowego w Lüneburgu z dnia 17.11.1945 r. w procesie członków załogi SS z KL Bergen-Belsen został uniewinniony.

Ehlert Herthe (1905-?) - Urodzona 26.03.1905 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Foto: [1] - Herthe Ehlert z nr 8

Ehlich Hans (1901-?) - SS-Standartenführer, dr, urodzony 1.07.1901 r. Członek NSDAP od 1931 r. i SS (nr ewidencyjny 172 416). Ostatni znany stopień SS-Standartenführer. W latach 1922-1926 należał do rożnych nacjonalistycznych organizacji, później, w latach 1928-1933, był lekarzem, a w latach 1933-1936 - urzędnikiem saskiego rządu krajowego i honorowym pracownikiem SD. W 1937 r. był SS-Obersturmführerem w Głównym Urzędzie SD w Berlinie. W 1939 r. był kierownikiem referatu specjalnego III ES i uczestniczył w planowaniu deportacji setek tysięcy obywateli polskich. W latach 1940-1945 był kierownikiem Grupy Urzędowej III B (Naród) w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy, w tym charakterze uczestniczył w opracowaniu Generalnego Planu Wschód, który przewidywał przekształcenie narodów europejskich w narody niewolnicze, po 1945 r. praktykował jako lekarz w Brunszwiku.

Ehrich Elsa (1914-1948) - Urodzona 8.03.1914 r. Oberaufseherin w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 7.10.1942 r. Sądzona w 1948 r. przed Sądem Okręgowym w Lublinie . Wyrokiem Sądu z 10 maja tego roku została skazana na karę śmierci. Wyrok wykonano 26.10.1948 r. W uzasadnieniu wyroku sąd podał następujące fakty:
- w czasie od 15.08.1940 do kwietnia 1944 r. na terenie Rzeszy Niemieckiej i Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności w Lublinie i Płaszowie, brała udział w zbrodniczej organizacji SS-Schutzstaffeln, powołanej przez władze państwa niemieckiego;
- w czasie od 15.10.1942 do kwietnia 1944 r. w obozie koncentracyjnym na Majdanku w Lublinie jako SS-Oberaufseherin, idąc na rękę władzy państwa niemieckiego, brała udział w dokonywaniu zabójstw osób spośród ludności cywilnej przez to, że osobiście lub przy udziale SS-manów dokonywała selekcji więźniarek oraz dzieci, przeznaczając je na śmierć w komorze gazowej;
- jako SS-Aufseherin, a następnie jako SS-Oberaufseherin działała na szkodę osób spośród ludności cywilnej, biła i znęcała się nad więźniarkami.
E. Ehrich była jedną z najbardziej brutalnych strażniczek na Majdanku. W dn. 3.11.1943 r. (podczas tzw. krwawej środy) uczestniczyła w poszukiwaniu ukrywających się kobiet i dzieci, doprowadzonych następnie na miejsce egzekucji i rozstrzelanych. Zwykle nosiła ze sobą pejcz lub trzcinę i biła nią kobiety po twarzy, głowie lub nogach. Często również kopała je i policzkowała.
Foto: [1]

Eichmann Adolf (1906-1961) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 19.03.1906 r. Członek NSDAP (nr partyjny 899895) i SS (nr ewidencyjny 45326). Od września 1933 r. rozpoczął etatową służbę w SS a w rok później został przeniesiony w stopniu SS-Scharführera do sztabu RF SS Himmlera, do Głównego Urzędu Służby Bezpieczeństwa (Sicherheitsdienst-Hauptamt), gdzie był referentem w departamencie zajmującym się sprawami rasy i przesiedleń (SS-Rasse und Siedlungsamt), w wydziale II 112, który obejmował sprawy wyznań, masonerii, marksizmu i spraw żydowskich. Tu zaczął się specjalizować w sprawach żydowskich. W 1937 r. zajmował się zagadnieniami związanymi z emigracją Żydów z terenów III Rzeszy. W 1938 r. - po aneksji Austrii przez III Rzeszę - Eichmann został oddelegowany do Wiednia na stanowisko kierownika Centralnego Urzędu do Spraw Emigracji Żydów (Reichszentralstelle für jüdische Auswanderung). Po zajęciu przez Hitlera Czechosłowacji Eichmann jako fachowiec od spraw emigracji Żydów został tam w drugiej połowie 1939 r. wydelegowany w celu zorganizowania "emigracji" Żydów z Czechosłowacji. W grudniu 1939 r. Himmler powołał Eichmanna na stanowisko specjalnego referenta w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) do spraw związanych z wysiedlaniem ludności polskiej z ziem wcielonych do Rzeszy. Referat ten został oznaczony jako IV D4. Ze względu na ciągłe reorganizacje Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy oznaczenie tego referatu było kilkakrotnie zmieniane, ale organizacyjnie podlegał on stale departamentowi IV, zajmującemu się rozpoznawaniem i zwalczaniem przeciwnika (Gegner-Erforschung und Bekämpfung) tj. dawnemu Gestapo. W 1941 r. po kolejnej reorganizacji referat Eichmanna otrzymał oznaczenie IV B4.
W połowie 1941 r. kierownictwo III Rzeszy podjęło decyzję w sprawie tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej. Stronę organizacyjną tej akcji powierzono Głównemu Urzędowi Bezpieczeństwa Rzeszy, a ściślej komórce oznaczonej IV B4, czyli temu referatowi którym kierował Eichmann.
Po otrzymaniu rozkazu Eichmann opracował plan "wysiedlenia na Wschód" ludności żydowskiej z poszczególnych okupowanych krajów. Eichmann, świadomy odpowiedzialności jaka go czekała za popełnienie przestępstwa, po kapitulacji III Rzeszy ukrył się na terenie Niemiec a potem udało mu się wyjechać do Włoch i na Bliski Wschód a następnie do Argentyny. W dniu 11.05.1960 r. został ujęty przez grupę ochotników żydowskich w Buenos Aires i dostarczony do Izraela. Proces Eichmanna toczył się w Jerozolimie od 11.04 do 15.12.1961 r. Został skazany na karę śmierci przez powieszenie w dniu 1.06.1962 r. Zwłoki Eichmanna zostały spalone a popioły rozproszone na pełnym morzu.

Eicke Theodor (1892-1943) - SS-Obergruppenführer. Urodzony 17.10.1892 r. Członek NSDAP (nr partyjny 114901) i SS (nr ewidencyjny 2921), był twórcą obozów koncentracyjnych (z wyjątkiem Dachau), którym nadał ich właściwy charakter i postać. W 1933 r. Himmler mianował Eickego komendantem KL Dachau. W rok później Eicke objął stanowisko pierwszego inspektora obozów koncentracyjnych kładąc szczególny nacisk na wzmocnienie oddziałów wartowniczych w obozach. W wyniku starań Eickego Adolf Hitler aprobował sformowanie 25 kompanii wartowniczych w obozach koncentracyjnych, co umożliwiło dalszą rozbudowę tych oddziałów zwanych następnie oddziałami Trupich Główek (Totenkopfverbände). Po kampanii polskiej, w której uczestniczyły poszczególne formacje 4 pułku Trupich Główek, Eicke otrzymał od Hitlera rozkaz jak najszybszego sformowania dywizji Trupich Główek i został awansowany na Generalleutnanta. Funkcję inspektora obozów koncentracyjnych objął po nim Richard Glücks. Eicke zginął na froncie wschodnim w czasie lotu wywiadowczego koło Charkowa, w marcu 1943 r.

Eisele Hans (1913-1967) - SS-Obersturmführer, lekarz obozowy w Sachsenhausen, Mauthausen, Buchenwaldzie, Natzweiler-Struthof i Dachau, Urodzony 13.03.1913 r. w Donaueschingen. Członek NSDAP od 1.05.1933 r. (nr partyjny 3 125 695) i SS od 3.11.1933 r. (nr ewidencyjny 237 421). Wykonywał zbrodnicze zabiegi chirurgiczne. Skazany na karę śmierci w procesie załogi Dachau w 1945 r. i załogi Buchenwaldu w 1947 r. Karę śmierci zamieniono najpierw na dożywocie, a następnie na 10 lat pozbawienia wolności. W 1952 r. został zwolniony z więzienia w Landsbergu. Do 1958 r. pracował jako lekarz kasy chorych w Monachium, kiedy to jego zbrodnie zostały ponownie ujawnione podczas procesu członka załogi Buchenwaldu - Martina Sommera. Przewidując ponowne aresztowanie, w czerwcu 1958 r. uciekł do Egiptu i w Kairze otworzył praktykę lekarską. Na żądanie Interpolu został aresztowany przez egipskie władze, jednocześnie poprosił o azyl. Władze egipskie udzieliły mu azylu w 1960. Zmarł w nieznanych okolicznościach w swoim domu w Maadi - 3.05.1967 r. Pochowany na niemieckim cmentarzu w grobie nr 99.

Eisfeld Walter (1905-1940) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 11.07.1905 r. w Halle/Saale. Członek NSDAP (nr partyjny 4802) i SS (nr ewidencyjny 1996). Komendant obozu w Neuengamme od lutego do marca 1940 r. Zmarł 03.04.1940 r. w Dachau

Ellenbeck Dieter Hans (1912-1992) - SS-Haupsturmführer. Urodzony 15.06.1912 r. w Düsseldorfie. Pracował jako lekarz w stacji krwiodawstwa w SS-Führungshauptamt w Berlinie. W obozie w Buchenwaldzie przeprowadzał próby nad stopniem zawartości tlenu we krwi w różnych stanach wyczerpania oraz badania nad patogenezą obrzęków. Nie był postawiony w stan oskarżenia. Po wojnie rozpoczął praktykę lekarską w Hilden koło Düsseldorfu. Zmarł 15.03.1992 r. w Unterseen.

Ellwanger Thomas (1917-) - SS-Unterscharführer. Urodzony 3.03.1917 r. w Monachium. W KL Lublin służył w batalionie wartowniczym. Po wojnie mieszkał w Eyerhausen. Sądzony w Düsseldorfie w procesie 15 członków załogi KL Lublin gdzie został skazany na 3 lata więzienia.

Entress Friedrich Karl Hermann (1914-1947) - SS-Hauptsturmführer. Lekarz medycyny. Urodzony 8.12.1914 r. w Poznaniu gdzie ukończył studia lekarskie.. Członek SS od 22.11.1939 r. (nr ewidencyjny 352 124). Otrzymał bez dysertacji stopień doktora medycyny - zgodnie z hitlerowską ustawą zezwalającą na nadawanie tytułów naukowych Niemcom posiadającym dyplomy szkół wyższych znajdujących się na terenach wschodnich poza granicami Rzeszy z 1939 r. Do 3.01.1941 r. służył jako lekarz w różnych formacjach Oddziałów Dyspozycyjnych SS, a następnie Waffen-SS. Do 10.12.1941 r. przebywał jako lekarz obozowy w KL Gross-Rosen. W czasie między 11.12.1942 r. a 20.10.1943 r. pełnił obowiązki lekarza obozowego SS w Oświęcimiu, w obozie macierzystym, lekarza w obozie cygańskim na odcinku BIIe w Brzezince, a między marcem 1943 r. a 20.10.1943 r. był lekarzem obozowym w KL Auschwitz III-Monowitz. Podczas swego pobytu w Oświęcimiu przeprowadzał na więźniach doświadczenia medyczne nad durem wysypkowym oraz eksperymenty chirurgiczne i farmakologiczne. Po odejściu z KL Auschwitz przebywał kolejno w: KL Mauthausen, gdzie od 21.10.1943 r. do 25.06.1944 r. był SS-Standortarztem i ponownie w KL Gross-Rosen, gdzie między 3.08.1944 r. a styczniem 1945 r. pełnił funkcję 1. lekarza SS tegoż obozu. 10.02.1945 r. został przeniesiony na stanowisko asystenta chirurgicznego do 9. dywizji Pancernej SS "Hohenstaufen", w której pozostał do 8.05.1945 r. 20.04.1940 r. awansowany został do stopnia SS-Untersturmführera, 30.06.1943 r. - SS-Obersturmführer, 9.11.1943 r. - SS-Hauptsturmführer. W procesie załogi SS KL Mauthausen został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 28.05.1947 r. na dziedzińcu więzienia w Landsbergu.

Ernst Elisabeth (1911-) - Urodzona 6.11.1911 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 7.10.1942 r.

Ertl Ruth (1922-) - Urodzona 21.01.1922 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 12.11.1942 r.

- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę