A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L M | N | O | P | R | S | T | U | V | W | Z
Oberhauser Josef (1915-1979) - SS-Untersturmführer. Oberhauser urodził się w 1915 r. w Monachium-Riem. W 1935 r. wstąpił do SS, a do NSDAP w 1937. od grudnia 1939 r. do listopada 1941 r. pracował w ośrodku "eutanazji" Operacji T-4 Grafeneck i Bernburg. W listopadzie 1941 r. został przeniesiony do Lublina, aby nadzorować budowę obozu zagłady w Bełżcu. Oberhauser został zastępcą Wirtha, najpierw w Bełżcu - do połowy 1942 r., a następnie w Inspektoracie Specjalnym Akcji Reinhard w Lublinie. Pełniąc tę funkcję, towarzyszył Wirthowi w inspekcjach obozów zagłady. Jesienią 1943 r. został przeniesiony z Wirthem, Globocnikiem i Heringiem do Triestu. Oberhauser przeżył wojnę. W 1965 r. zachodnioniemiecki sąd uznał go wprawdzie winnym masowych mordów, lecz skazał na zaledwie 4 i pół roku więzienia.
Oberheuser Hertha (?) - lekarka obozowa w Ravensbrück, specjalistka z zakresu dermatologii. Współpracowała z lekarzami SS w wykonywaniu doświadczeń z sulfonamidami i nad odnową kości, mięśni i nerwów. W 1935 r. wstąpiła do związku dziewcząt niemieckich, organizacji młodzieżowej propagującej idee narodowosocjalistyczne, a w 1937 r. do NSDAP. Należała również do Narodowosocjalistycznego Związku Lekarzy. Dobrowolnie zgłosiła się do pracy w kobiecym obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. W 1943 r. przeszła na stanowisko asystentki zakładu leczniczego w Hohenlychen. W czasie pobytu w obozie czynnie pomagała lekarzom wykonującym doświadczenia ż sulfonamidami. Z listy skazanych na śmierć wybierała osoby do doświadczeń. Asystowała przy zabiegach i nadzorowała przebieg pooperacyjny u więźniarek. Wskutek zaniedbywania obowiązków doprowadzała do zakażeń i wyjątkowo ciężkiego gojenia ran. Wykonywała również zastrzyki z nafty, powodując śmierć wielu więźniarek. Na lekarskim procesie w Norymberdze została skazana na 20 lat więzienia. Zwolniona przedterminowo, po odbyciu zaledwie 1/3 kary. Osiedliła się w Szlezwiku-Holsztynie i rozpoczęła praktykę lekarską. Na skutek licznych protestów odbył się proces o pozbawienie jej prawa wykonywania zawodu. Po dłuższych rozpatrywaniach tej sprawy minister spraw wewnętrznych odebrał jej prawo wykonywania praktyki.
Opitz Friedrich (1898-?) – SS-Hauptsturmführer. Urodzony 7.08.1898 r. w Bergen, z zawodu krawiec. W okresie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej w 501. pułku piechoty. Członek NSDAP od 1.12.1929 r. (nr partyjny 170 897). Od 1.12.1929 do 4.11.1930 r. należał do Sturmabteilungen, a następnie do SS (nr ewidencyjny 3 533). Przydzielono go do 73. pułku tej organizacji w Ansbach. 1.11.1936 r. został powołany do zawodowej służby w SS i skierowany do Ośrodka Szkoleniowego SS w Dachau, w którym był oficerem SS do 20.04.1941 r. następnie przeniesiono go do firmy Zakłady Odzieżowe Formacji Zbrojnych SS Dachau Sp. Z o.o. w Dachau., których był kierownikiem do 1.09.1941 r. Następnie odszedł na stanowisko zwierzchnika zamiejscowej filii tych zakładów przy KL Lublin. 21.04.1942 r. przeniesiony do zamiejscowej placówki tego przedsiębiorstwa w FKL Ravensbrück, którą w marcu 1942 r. podporządkowano Grupie Urzędów W – Przedsięwzięcia Gospodarcze w SS-WVHA, a właściwie Urzędowi W VI – Przedsiębiorstwa Tekstylne i Skórzane, referatowi W VI/1 grupującemu firmy i przedsiębiorstwa z branży tekstylnej i skórzanej należącej do SS. W listopadzie 1944 r. nadzorował wykonanie zadań produkcyjnych garbarni działającej przy KL Auschwitz, a po likwidacji obozu oświęcimskiego powrócił do KL Dachau, gdzie przejął kierownictwo nad firmą Bekleidungswerke der Waffen-SS Dachau GmbH, której zwierzchnikiem pozostał do maja 1945 r. Członek organizacji Lebensborn. Odznaczony m.in. Krzyżem Honorowym za Udział w Walkach na Froncie, Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami, Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami, Medalem za Aneksję Czeskich Sudetów oraz Pierścieniem Honorowym SS.
Orlowsky Minna Elisabeth Alice (1908-1976) - Urodzona 30.09.1908 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 1.07.1943 r. Zatrudniona w komandzie pralni, do którego należało 75-80 więźniarek, obdarzona dużą siła fizyczną, biła więźniarki do utraty przytomności i brała czynny udział w akcji 3.11.1943 r., po wojnie ekstradowana do Polski, sądzona w Krakowie w procesie oświęcimskim, skazana na dożywotnie więzienie, ale po amnestii 19.12.1956 r. wydana do RFN. Pracowała jako gospodyni w hotelach. W 1965 r. otrzymała rentę. Ponownie sądzona przed Sądem Krajowym w Düsseldorfie na procesie w latach 1975-1981. W trakcie procesu w dn. 21.05.1976 zmarła na zawał serca 73-letnia już Orlowsky.
Foto: [1]
- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę