Wagner Karl Erich (1912-1959) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 15 września 1912 r. Lekarz obozowy w Buchenwaldzie. Napisał tam pracę na temat tatuażu - "Przyczynek do zagadnienia tatuażu" - pobieranego od więźniów. Wykonał wiele eksperymentów na więźniach. 22 marca 1959 r. popełnił samobójstwo w więzieniu Oberkirch .

Walter Rudolf (1911-) – SS-Untersturmführer. Urodzony 2.12.1911 r. w Litvinow (niem. Oberleutensdorf) w czeskich Sudetach, z zawodu technik ogrodnik. Członek NSDAP (nr partyjny 6 710 711) i Allgemeine-SS (nr ewidencyjny 322 587) od 1.10.1938 r. 1.09.1939 r. został powołany do czynnej służby w Waffen-SS i przydzielony do 10. pułku SS-Totenkopf w Weimarze-Buchenwaldzie. 2.09.1940 r. został przeniesiony do załogi wartowniczej KL Flossenbürg, gdzie 6.05.1943 r. został dowódcą 2. kompanii wartowniczej. Do KL Lublin przybył z tego obozu 26.05.1943 r. i otrzymał dowództwo jednej kompanii wartowniczych. W sierpniu 1943 r. mianowano go zastępca zwierzchnika 2. kompanii w tym obozie. Stanowisko to piastował do 30.01.1944 r., a następnie został dowódcą pododdziału. 9.03.1944 r. został zwierzchnikiem wydziału III. Od 25.05.1944 r. stanowisko to łączył z obowiązkami zwierzchnika wydziału I - adiutanta komendanta obozu. Członek organizacji Lebensborn. Zaginął 25.07.1944 r., w czasie likwidacji KL Lublin.

Wasitzky Erich (1911-1947) - SS-Hauptsturmführer. Urodzony 27 maja 1911 r. W latach 1941-1944 był aptekarzem w obozie Mauthausen-Gusen. Był odpowiedzialny za selekcję niezdolnych do pracy więźniów i kierowanie ich do komór gazowych na Zamku Hartheim w ramach akcji 14f13. Był jednym z inicjatorów budowy w obozie komory gazowej. Po jej wybudowaniu brał czynny udział w selekcjach do niej więźniów. Był współodpowiedzialny za doświadczenia medyczne przeprowadzane w tym obozie. Dostarczał dr Krebsbachowi leki, które ten testował na więźniach. Po wojnie został osądzony w procesie załogi Mauthausen-Gusen i skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w na dziedzińcu więzienia w Landsbergu 28 maja 1947 r.

Weber Bruno Nikolaus Maria (1915-1956) - SS-Hauptsturmführer. Doktor medycyny, kierownik Zakładu Higieny Waffen-SS.w Oświęcimiu. Urodzony 21.05.1915 r. w Trewirze. Do 1942 r. był w Wehrmachcie, skąd przeniesiono go do Waffen-SS. Kierownictwo oświęcimskiej filii Głównego Instytutu Higieny Waffen-SS i Policji objął w kwietniu 1943 r. i sprawował je do ewakuacji obozu. W KL Auschwitz pełnił również czasowo obowiązki lekarza obozowego SS, m.in. na odcinku kwarantanny (BIIa) w Brzezince. Przeprowadzał ponadto eksperymenty medyczne nad zastosowaniem środków narkotycznych w trakcie przesłuchań oraz doświadczenia nad durem wysypkowym. Od 1.05.1943 r. posiadał stopień SS-Obersturmführera, awansowany 20.11.1944 r. na SS-Hauptsturmführer. Aresztowany w 1946 r. w Minden, został wypuszczony na wolność. Zmarł 23.09.1956 r. w Hombergu nad Saarą.

Weber Charlotte "Mrówka"(1901-?) - Urodzona 22.10.1901 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 1.07.1942 r.

Wehner Bernhard (1909-1995) - SS-Hauptsturmführer, doktor prawa. Urodzony 15.12.1909 r. w miejscowości Gera w Niemczech. w Brał udział w doświadczeniach medycznych wykonywanych w Buchenwaldzie, mających na celu wykrycie przyczyny śmierci jednego z SS-manów. Po wojnie otrzymał stanowisko komisarza policji w Stuttgarcie. Zmarł 31.12.1995 r. w Düsseldorfie.

Weighardt Fritz Gustav (1891-?) – SS-Hauptscharführer. Urodzony 18.01.1891 r. w Pristram na Dolnym Śląsku, z zawodu hotelarz. W latach 1910-1918 służył w armii niemieckiej i brał udział w I wojnie światowej. Po jej zakończeniu był członkiem – do 1920 r. – Legionu Ochotniczego „Eckard”. 1.05.1937 r. wstąpił do NSDAP (nr partyjny 5 852 348), a 7.03.1940 r. został wcielony do czynnej służby w Waffen-SS, z przydziałem do kompanii wartowniczej w KL Flossenbürg. 1.11.1941 r. przeniesiono go do oddziałów wartowniczych w KL Auschwitz, a 11.05.1942 r. wcielono do 1. kompanii wartowniczej w KL Gross-Rosen. W 1943 r. przybył do KL Lublin , gdzie pełnił m.in. funkcję dowódcy plutonu pogotowia wartowniczego w 1. kompanii oraz sierżanta sztabowego w 3. kompanii. 9.03.1944 r. powierzono mu dowództwo 2. kompanii wartowniczej. W KL Lublin przebywał do 22.07.1944 r.

Weiß Martin Gottfried (1905-1946) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 3.06.1905 roku w Weiden w Górnym Palatynacie, z zawodu inżynier elektryk. Członek NSDAP od sierpnia 1926 roku (nr partyjny 43 136). Od lipca 1926 do grudnia 1927 roku należał do Sturmabteilungen. Członek SS od 1.04.1932 roku (nr ewidencyjny 31 147) z przydziałem do 31. pułku tej organizacji w Landshut. Od marca 1933 roku służył w policji pomocniczej (Hilfspolizei) w Weiden, skąd 11.04.1933 roku przeniesiono go do czynnej służby w SS z przydziałem do I oddziału wartowniczego "Górna Bawaria" stacjonującego w KL Dachau (SS-Wachtruppe "Oberbayern"), gdzie od 10.05.1933 do końca marca 1938 roku był odpowiedzialny za funkcjonowanie urządzeń technicznych (Lageringenieur) obozu. Od 1.09.1938 do 4.06.1940 roku był w KL Dachau adiutantem komendanta, a następnie przeniesiono go na stanowisko komendanta KL Neuengamme. Funkcję tę pełnił do 1.09.1942 roku, po czym odszedł na takie samo stanowisko do KL Dachau. Komendantem tego obozu był do 1.11.1943 roku - z krótką przerwą pod koniec kwietnia 1942 roku, gdy odkomenderowano go czasowo do tworzenia nowo powstałego KL Arbeitsdorf-Fallersleben, kiedy to objął stanowisko komendanta KL Lublin/Majdanek, które piastował do 15.05.1944 roku, po czym odkomenderowano go do Grupy Urzędów D - Obozy koncentracyjne w SS-WVHA jako oficera do zadań specjalnych (zur besonderen Verwendung), którym był do 2.05.1945 roku. Członek organizacji Lebensborn. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II i I Klasy z Mieczami, Węgierskim Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi (Offizierskreuz des Ungarischen Verdienstordens), Pierścieniem Honorowym SS oraz Szpadą, Honorową SS. Po wojnie został skazany w procesie załogi SS KL Dachau przez amerykański trybunał wojskowy na karę śmierci. Wyrok wykonano 29.05.1946 roku.

Wimmer Karl (?-1946) - starszy lekarz sztabowy Luftwaffe, pomagał Augustowi Hirtowi w wykonywaniu doświadczeń z iperytem w Natzweiler-Struthof. Umiera 13 paźdzernika 1946 r.

Wimmer Sebastian (1902-?) - SS-Hauptsturmführer. Urodzony 5.01.1902 roku w Dingolfing w Bawarii, z zawodu policjant. Od 1.03.1923 do 28.02.1935 roku służył w policji krajowej w Monachium, w randze starszego wachmistrza (Oberwachtmeister). Zawodowy członek SS od 1.03.1935 roku (nr ewidencyjny 264 374) z przydziałem do I pułku SS-Totenkopf "Górna Bawaria" (I SS-Totenkopfstandarte "Oberbayern") stacjonującego w KL Dachau. Początkowo był oficerem SS (SS-Führer), a od 1.02.1939 roku - oficerem w batalionie specjalnym (Führer in SS-Einsatz-Sturmbann) tegoż pułku. Jesienią 1939 roku wcielono go do 3. Dywizji Pancernej SS "Totenkopf" (3. SS-Panzer Division "Totenkopf"). Od 26.01.1942 do 7.09.1942 roku służył w Dywizji Pancernej SS "Das Reich" (2. SS-Panzer-Division "Das Reich"), skąd przeniesiono go ponownie do 3. Dywizji Pancernej SS "Totenkopf". 8.09.1942 roku został etatowym funkcjonariuszem SS-WVHA, skąd 20.09.1942 roku przeniesiono go na stanowisko kierownika wydziału III w KGL Lublin/Majdanek. Funkcję tę pełnił do 16.02.1943 roku. 1.03.1943 roku został zastępca kierownika wydziału III KL Dachau, zaś między 15.03 a 1.10.1944 roku samodzielnie nim kierował. Z obozu koło Monachium odszedł na stanowisko instruktora szkoły pomocniczej służby kobiet SS (SS-Helferinnenschule), podlegającej organizacyjnie Głównemu Urzędowi Dowodzenia SS (SS-Führungshauptamt).

Wirth Christian (1885-1944) - SS-Hauptsturmführer. Wirth, był pierwszym komendantem Bełżca. Przydzielono go do Operacji T-4, niemieckiego programu "eliminacji jednostek nie zasługujących na życie" i od października 1939 r. do sierpnia pracował jako odpowiedzialny za personel w ośrodku "eutanazji" w Hartheim. Jako inspektor we wszystkich sześciu ośrodkach "eutanazji" Wirth udoskonalił komory gazowe służące do zabijania osób upośledzonych umysłowo i fizycznie. Późną jesienią 1941 r. został przeniesiony do dystryktu lubelskiego, gdzie jako komendant kierował budową obozu zagłady w Bełżcu. W 1942 r. Globocnik mianował go inspektorem SS odpowiedzialnym za nadzór nad Bełżcem, Sobiborem i Treblinką. Ze względu na sposób traktowani ofiar, a także SS-manów, nadano mu przydomek "Dziki Christian". Opracowane przez niego techniki eksterminacji w Bełżcu wykorzystano również w Sobiborze i Treblince. Od początku 1943 r. był komendantem obozu pracy dla Żydów na Flugplatzu w Lublinie. W grudniu 1943 r., po zamknięciu tych obozów, Wirth wraz z Globocnikiem, Heringiem i Oberhauserem zostali przeniesieni do Triestu, gdzie Wirth dowodził oddziałem SS Einsatzkommando R. Wirth zginął z rąk partyzantów w Istrii w maju 1944 r.
Foto: [1]

Wirths Eduard (1909-1945) - SS-Sturmbannführer. Doktor medycyny, lekarz garnizonowy w Oświęcimiu. Urodzony 4.09.1909 r. w małej bawarskiej miejscowości koło Würzburga. Studia medyczne rozpoczął w Würzburgu w 1931 r. Ze względu na swoje lewicowe sympatie oceniany był początkowo na studiach jako politycznie niepewny. Dla odsunięcia tych zarzutów wstąpił do SA i czynił starania o przyjęcie do SS. W 1935 r. uzyskał dyplom lekarza. Członek NSDAP od 1.05.1933 r. (nr partyjny 3 139 549). Od 1.10.1934 r. należał do Allgemeine-SS, a od 1.09.1939 r. do SS-Verfügungstruppen (późniejsze Waffen-SS) (nr ewidencyjny 311 594). Od 1.05.1940 r. należał do zapasowej kompanii sanitarnej Waffen-SS, skąd skierowano go 27.07.1940 r. do Inspektoratu Sanitarnego tej formacji. Od 1.02.1941 r., był lekarzem w pułku SS "K", wchodzącego organizacyjnie w skał 6. Dywizji Górskiej "Nord", z którą przebywał do 14.08.1941 r. w Norwegii, a następnie na froncie wschodnim. W czasie walk w Finlandii został poważnie ranny i zachorował na zapalenie mięśnia sercowego. Po wyleczeniu jako niezdolny do służby frontowej otrzymał skierowanie do Inspektoratu Obozów Koncentracyjnych 22.04.1942 r. z przydziałem na stanowisko lekarza SS do KL Dachau. Za działalność frontową otrzymał stopień obersturmführera oraz Żelazny Krzyż II klasy. 14.07.1942 r. objął stanowisko 1. lekarza SS w KL Neuengamme. W okresie od 1.09.1942 r. do 27.01.1945 r. był naczelnym lekarzem garnizonu oświęcimskiego, po czym pełnił taką samą funkcję w KL Mittelbau, KL Bergen-Belsen i KL Neuengamme. Od 1.05.1940 r. był SS-Obersturmführerem, a od 9.11.1942 r. - SS-Hauptsturmführerem, a od 1.09.1944 r. - SS-Sturmbannführerem. Odznaczony m.in. Medalem Wschodnim, od 1.02.1944 r. - Wojennym Krzyżem Zasługi II klasy z Mieczami, a 1.09.1944 nadano mu Wojenny Krzyż Zasługi I klasy z Mieczami.
Wśród więźniów dał się poznać jako lekarz sumiennie wypełniający swoje obowiązki. Brał jednak udział w selekcji Żydów na rampie i zmuszał do tego podwładnych mu lekarzy. Uważał, że dzięki temu uratuje pewną liczbę Żydów przed zagazowaniem. Wystawiał fałszywe świadectwa zgonu więźniom uśmierconym zastrzykami fenolu. Dzięki wprowadzeniu reżimu sanitarnego doprowadził do opanowania groźnej epidemii tyfusu plamistego. Starał się również zastąpić kryminalistów na stanowiskach funkcyjnych przez więźniów politycznych. Uczestniczył przy selekcji chorych więźniów, asystował przy karach chłosty, a również w rozprawach sadu doraźnego, który skazywał więźniów na karę śmierci. Przypisywał sobie zasługę łagodzenia tych okrucieństw. Sam przeprowadził na więźniarkach doświadczenia w celu wczesnego wykrywania raka szyjki macicy oraz na 6 więźniach specjalnie zakażonych tyfusem próby leczenia ich nieznanym preparatem. Nie przeciwstawiał się masowej sterylizacji przeprowadzanej przez specjalnie przysłanych lekarzy. W Oświęcimiu pozostał do ewakuacji obozu w styczniu 1945 r.
Po zakończeniu wojny ukrywał się w Hamburgu u swego brata. Tam spisał swoje zeznania, a brat przekazał je brytyjskiemu oficerowi śledczemu. Oficer ten zapewnił, że Eduard Wirths nie musi obawiać się kary śmierci i powinien oddać się do dyspozycji władz. We 13.08.1945 r. Wirths zgłosił się do władz brytyjskich. Podczas spotkania z oficerem brytyjskim powiedział: "Czy wie pan, komu podaje rękę? Mordercy czterech milionów ludzi". Tej samej nocy, 20.08.1945 r., już w więzieniu brytyjskim Wirths targnął się na swoje życie. W siedem dni później zmarł w więziennym szpitalu. Pozostawił raport, w którym opisał okropności obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i działania ochronne, jakie podejmował dla dobra więźniów.

Witteler Wilhelm (1909-?) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 20 kwietnia 1909 r. w Essen. Członek NSDAP (nr partyjny 2137040) i SS (nr ewidencyjny 310314). W 1938 r. wstąpił również do Waffen-SS. W latach 1939-1940 pełnił funkcję lekarza w obozie Sachsenhausen, Następnie od 1940 do 1943 r. Witteler był lekarzem w 3 Dywizji Pancernej SS-Totenkopf, która walczyła wówczas na froncie wschodnim. W 1943 r. przeniesiono go do obozu w Dachau, gdzie pełnił funkcję lekarza obozowego. Brał udział w doświadczeniach medycznych nad malarią, prowadzonych przez Clausa Schilinga. 20 sierpnia 1944 r. powrócił do służby frontowej. Po wojnie był sądzony przez Amerykański Trybunał sądowy i skazany na karę śmierci. Jednakże w 1946 r. w czasie kolejnego procesu, wyrok ten zrewidowano (na jego korzyść zeznawało kilkoro byłych więźniów KL Dachau) do 21 lat pozbawienia wolności. Został zwolniony przed upłynięciem tego terminu. Jego dalsze losy nie są znane.

Wolter Waldemar (1908-1947) - SS-Sturmbannführer. Urodził się 19 maja 1908 r. Członek NSDAP i SS. Pracował jako lekarz obozowy w Dachau, gdzie był współodpowiedzialny za doświadczenia medyczne związane z leczeniem ropowic. Następnie od 1941 r. pełnił funkcję lekarza obozowego kolejno w obozach: Buchenwald, Hinzert, Hertogenbosch, Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen. W 1946 r. był sądzony przez amerykański Trybunał Wojskowy w procesie załogi Mauthausen-Gusen. 13 maja 1946 r. został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w więzieniu w Landsbergu 28 maja 1947 roku.

Worster Heinrich (1909-) - SS-Hauptsturmführer. Urodzony 27.11.1909 r. w Osthofen koło Wormacji, z zawodu kupiec. 1.04.1933 r. wstąpił do NSDAP (nr partyjny 1667492) oraz SS (nr ewidencyjny 114309). Od 9.11.1937 r. był oficerem w sztabie komendantury KL Dachau, a od maja 1939 do 15.08.1941 r. zajmował stanowisko kierownika wydziału IV. We wrześniu 1941 r. przeniesiono go do KGL/KL Lublin, gdzie objął taką samą funkcję i pełnił ją do 7.06.1944 r. Z obozu tego przeniesiony do Waffen-SS Gebirgs Brigade, w której przebywał do 1.01.1945 r. Następnie służył we Wschodniotureckim Oddziale Zbrojnym (Osttürkischen Waffenverband). Członek organizacji Lebensborn. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami, Pierścieniem Honorowym SS oraz Szpadą Honorową SS.

Wöllert Charlotte (1918-) - Urodzona 7.02.1918 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 15.10.1942 r.

- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę