Geberle Alois (1907-?) - Urodzony 30 września 1907 r. W 1943 r. wstąpił do Waffen SS. Lekarz obozu Sachsenhausen i Mittelbau-Dora. Był obecny przy doświadczeniu związanym z akotyniną, wykonywał eksperymentalne zabiegi chirurgiczne, by podwyższyć swoje umiejętności lekarskie. Współpracował również w doświadczeniach związanych z leczeniem ran po oparzeniach fosforem znajdującym się w bombach. Po wojnie wrócił do praktyki lekarskiej, jednakże w 1962 r. został osądzony przed sądem w Münster. Otrzymał wyrok 3 lat i 3 miesięcy więzienia.

Gebhardt (?) - SS-Sturmbannführer. Do 1942 r. dowódca, załogi SS w KL Auschwitz.

Gebhardt Karl Franz(1897-1948) - SS-Gruppenführer. Urodzony 23 listopada 1897 r. Profesor medycyny, chirurg, naczelny klinicysta Waffen-SS, nadzorował i opiniował wiele doświadczeń, które wykonywano w obozach. Interesowały go zwłaszcza zabiegi kostno-mięśniowe dokonywane w obozie w Ravensbrück w celu oceny wartości sulfonamidów. W Trzeciej Rzeszy cieszył się dużym autorytetem jako ortopeda i autor wielu prac naukowych. W 1923 r. brał udział w puczu hitlerowskim. W 1933 r. wstąpił do NSDAP, a w 1935 r. do SS. Po wojnie został aresztowany i wyrokiem sądu w Norymberdze z 20 sierpnia 1947 r. skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 2 czerwca 1948 r.

Geibel Paul Otto (1898-?) - SS-Brigadeführer. Urodzony 10.06.1898 r. Od 3.03.1944 r. do 17.01.1945 r. był dowódcą SS i policji w dystrykcie warszawskim. 31.05.1954 r. Sąd Wojewódzki dla miasta Warszawy skazał go na dożywocie.

Genzken Karl (1885-1957) - SS-Gruppenführer i Generalleutnant Waffen-SS. Urodzony 8 czerwca 1885 r. Dr medycyny, członek NSDAP i SS. 1940 r. był lekarzem naczelnym szpitala SS w Berlinie i sprawował nadzór nad personelem sanitarnym w obozach koncentracyjnych. Od maja 1940 r. był szefem urzędu sanitarnego Waffen-SS. W 1942 r. został szefem służby sanitarnej Waffen-SS w grupie urzędowej D w RSHA. Odpowiedzialny za przeprowadzanie doświadczeń z sulfonamidami i durem plamistym na więźniach w obozach koncentracyjnych. Wyrokiem Amerykańskiego Trybunału Wojskowego nr I w Norymberdze z dnia 20.08.1947 r. w procesie przeciwko lekarzom SS został skazany na karę dożywotniego więzienia. Zmarł 10 października 1957 r.

Gerstein Kurt (1905-1945) - SS-Untersturmführer. Kurt Gerstein był członkiem SS, a jednocześnie świadkiem, który w 1942 r. dostarczył informacji o nazistowskich ośrodkach eksterminacji. Jako SS-Untersturmführer w Wydziale Dezynfekcji Technicznych w Instytucie Higieny Waffen-SS pracował bezpośrednio przy cyklonie B. Przed wojną Gerstein był dwukrotnie aresztowany za działalność sprzeczną z poglądami nazistowskimi. W sierpniu 1942 r. przeprowadził wizytację obozów Akcji Reinhard w Bełżcu i Treblince. Potem przekazał informacje o tym, co tam zobaczył, dyplomatom ze Szwecji i Watykanu oraz biskupowi anty-nazistowskiego niemieckiego Kościoła Wyznaniowego (Bekennende Kirche). W kwietniu 1945 r. Gerstein oddał się w ręce władz francuskich. Złożył dwa zeznania, które zawierały relacje z jego pobytu w Bełżcu. W lipcu 1945 r., będąc wciąż we francuskim areszcie, z nie do końca wyjaśnionych przyczyn popełnił samobójstwo.
Foto: [1]

Gildemeister Eugen (1878-1945) - Urodzony 28.10.1878 r. w Bydgoszczy. Profesor baktreriologii, dyrektor Instytutu Higieny im. Roberta Kocha w Berlinie, współpracował z lekarzami bakteriologami przeprowadzającymi na więźniach doświadczenia ze szczepionkami w obozach, zwłaszcza w Buchenwaldzie. Był współtwórcą i inicjatorem zorganizowania w tym obozie Stacji Badań Durów i Wirusów Instytutu Higieny Waffen-SS. Opracował szczepionkę, którą wypróbowywano w Buchenwaldzie. Popełnił samobójstwo po przegranej bitwie o Berlin.

Globocnik Odilo Lotario(1904-1945) - SS-Gruppenführer. Urodzony 21.04.1904 r. w Trieście, był z zawodu technikiem budowlanym i kupcem. Do działalności narodowych socjalistów włączył się już w 1922 r., organizując ich komórki organizacyjne na terenie Karyntii. W dniu 1.01.1931 r. złożył akces do austriackiej NSDAP (nr partyjny 442939), a 1.09.1934 r. przyjęto go do SS (nr ewidencyjny 292776). Za swoją nielegalną działalność i aktywność w partii narodowosocjalistycznej był czterokrotnie aresztowany przez władze austriackie, spędzając łącznie 11 miesięcy w więzieniu. W 1933 r. został skazany za wzięcie udziału w zamordowaniu Żyda, jubilera w Wiedniu. Po zwolnieniu z więzienia brał czynny udział w akcjach związanych z włączaniem Austrii do III Rzeszy. Po aneksji Austrii przez III Rzeszę, w uznaniu dotychczasowych zasług, został mianowany - 22.05.1938 r. - Gauleiterem Wiednia, którego stanowisko piastował do 2.02.1938 r. Wkrótce tez wstąpił do czynnej służby w Oddziałach Dyspozycyjnych i między marcem a listopadem 1939 r. służył w 2. pułku SS-Verfügungstruppen "Germania", z którym brał udział m.in. w agresji na Polskę. Po utworzeniu Generalnego Gubernatorstwa i powołaniu na jego terenie władz policyjnych, powierzono mu stanowisko Dowódcy SS i Policji na Dystrykt Lubelski, które objął 10.11.1939 r. W październiku 1941 r. otrzymał od Himmlera rozkaz rozpoczęcia przygotowań do eksterminacji Żydów zamieszkujących Generalne Gubernatorstwo, której - na cześć zabitego przez czeskich komandosów SS-Obergruppenführera Reinharda Heydricha - nadano kryptonim "Reinhard". Wynikiem podjętych przez Globocnika działań powstały obozy zagłady w Bełżcu, Sobiborze i Treblince, w których wkrótce zaczęto eksterminować Żydów z całej Europy. Stanowisko Dowódcy SS i Policji na Dystrykt Lubelski piastował do 13.09.1943 r., po czym - 13.09.1943 - objął oficjalnie funkcję Wyższego Dowódcy SS i Policji "Wenecja Julijska" (Höhere SS- und Polizeiführer "Adriatisches Küstenland") w Trieście, którym był formalnie do 8.05.1945 r. Po kapitulacji powrócił do Karyntii. Odznaczony m.in.: Krzyżem Żelaznym II Klasy, Wojennym Krzyżem Zasługi II i I Klasy z Mieczami, Srebrnym i Złotym Krzyżem Niemieckim, Szpadą Honorową SS oraz Pierścieniem Honorowym SS; Pojmany przez Brytyjczyków w dniu 31.05.1945 r. popełnił samobójstwo.

Glücks Richard (1889-1945) - SS-Gruppenführer. Urodzony 22.04.1889 r. w Odenkirchen w Nadrenii, był z zawodu kupcem. W 1915 r. wstąpił jako ochotnik do 48. pułku artylerii, gdzie otrzymał podstawowe przeszkolenie wojskowe, a następnie wcielono go do 23. pułku artylerii polowej. Od lutego 1915 r. służył kolejno w 3. i 280. zapasowym pułku artylerii polowej, gdzie m.in. pełnił funkcje dowódcy plutonu i baterii, a wojnę zakończył w stopniu porucznika. Od 30.01.1919 do 6.03.1920 r. był członkiem Freikorpsu "Lichtenschlag", z którym brał udział w tłumieniu niepokojów politycznych w Nadrenii i Westfalii. Po opuszczeniu jego szeregów mianowano go oficerem łącznikowym w Wojskowej Komisji Rozjemczej (Verbindungsoffizier der Heersfriedenskommission), po czym wrócił do wykonywanego wcześniej w cywilu zawodu. W 1927 r. wstąpił do paramilitarnej organizacji Stahlhelm, a w dniu 1.03.1930 r. został członkiem NSDAP (nr partyjny 214 855), a 16.11.1932 r. przyjęto go do SS (nr ewidencyjny 58 706) i przydzielono do I batalionu 25. chorągwi SS, w którym początkowo pełnił funkcje adiutanta, a następnie został referentem personalnym w sztabie Grupy SS "Zachód". Od 26.07.1933 r. zajmował stanowisko oficera odpowiedzialnego za sprawy administracyjne szefa sztabu Grupy SS "Zachód" a następnie objął identyczne stanowisko w Nadokręgu SS "Zachód". Od czerwca do sierpnia 1935 r. dowodził 77. chorągwią SS w Pile, po czym przeniesiono go do sztabu XIII Okręgu SS w Szczecinie. W dniu 1.04.1936 r. - w randze SS-Sturmbannführera - odszedł stamtąd na stanowisko szefa sztabu w SS-TV (Stabsführer in der SS-Totenkopfverbande), a 15.11. 1939 r. (już jako SS-Oberführer) - po rozdzieleniu stanowisk dowódcy SS-TV i szefa IKL - został mianowany oficjalnie Inspektorem Obozów Koncentracyjnych, którego funkcje pełnił do 8.05.1945 r. Członek organizacji Lebensborn. Odznaczony m.in.: Krzyżem Żelaznym II i I Klasy, Krzyżem Honorowym za Udział w Wojnie, Wojennym Krzyżem Zasługi II i I Klasy z Mieczami, Srebrnym Krzyżem Niemieckim, Sztyletem Honorowym SS, Szpadą Honorową SS i Pierścieniem Honorowym SS. W dniu 10.05.1945 r. popełnił samobójstwo we Flensburgu.

Goebbels Joseph (1897-1945) - Urodzony 29.10.1897 r. Doktor prawa, członek NSDAP. Od 1926 r. Gauleiter Berlina; od 1928 r. poseł do Reichstagu i szef propagandy partii. Od 1933 r. minister propagandy i oświecenia publicznego. W lipcu 1944 r. został pełnomocnikiem do spraw wojny totalnej. Na kilka dni przed kapitulacją III Rzeszy, w dniu 1.05.1945 popełnił wraz z żoną samobójstwo, trując uprzednio swoich sześcioro dzieci.

Goebel Walter (1891-1952) - SS-Untersturmführer. Doktor chemii. Urodzony 24.04.1891 r. w Siegen nad Renem. Członek NSDAP od 1933 r. (nr partyjny 3 003 519) i SS (182 700). Zatrudniony w zakładach Schering-Werke. Asystent Carla Clauberga przy wykonywaniu na więźniarkach zbrodniczych eksperymentów medycznych nad znalezieniem metody masowej sterylizacji kobiet przy użyciu środków chemicznych wstrzykiwanych im do narządów rodnych. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II Klasy. SS-Untersturmführer od 11.11.1938 r. Zmarł 11.08.1952.

Goecke Wilhelm (1898-1944) - SS-Obersturmbannführer. Urodzony w 1898 r. Brał udział w I wojnie światowej, gdzie doszedł do stopnia porucznika. Zwolniony z Reichswehry w 1920 r. Po dojściu do władzy narodowych socjalistów znalazł zatrudnienie jako instruktor oddziałów dyspozycyjnych SS. Pomimo powtarzających się konfliktów, które w 1936 r. skłoniły go do ubiegania się o ponowne przyjęcie do korpusu oficerskiego Wehrmachtu, otrzymał w 1940 r. dowództwo nad batalionem rezerwowym Waffen-SS w Norwegii. Z powodu skandalu - na libacji nawyzywał młodszych oficerów SS od "komunistów" - został czasowo wykluczony z Waffen-SS w sierpniu 1941 r. Nie sprawdził się także jako komendant obozu dla jeńców serbskich w Norwegii. Przeniesiony następnie do Sachsenhausen, skąd następnie trafił jako komendant do KL Warschau. Nie wykazując żadnego szczególnego zaangażowania, w październiku 1943 r., został przeniesiony do nowo utworzonego obozu koncentracyjnego w Kownie na równorzędne stanowisko. Po rozwiązaniu obozu w sierpniu 1944 r., przełożony Goeckego, SS-Gruppenführer Richard Glücks, zrezygnował z dalszego zatrudniania go w służbie obozów koncentracyjnych. Poległ we Włoszech 22.10.1944 r.

Göbel Johann (1891-1952) - Urodzony 29 października 1891 r. Niemiecki chemik, pracownik zakładów Schering Werze. Współpracował z prof. Claubergiem przy wykonywaniu doświadczeń związanych ze sterylizacją kobiet w obozie Auschwitz. Testował na kobietach nowe preparaty do diagnostyki radiologicznej narządów rodnych. Po wojnie zeznawał w procesie norymberskim jako świadek. Nie poniósł żadnej odpowiedzialności za swoje czyny. Zmarł11 sierpnia 1952 r.

Göring Hermann (1893 - 1946) - marszałek Rzeszy. Niemiecki as myśliwski z I wojny światowej (odniósł 22 zwycięstwa powietrzne), wyróżniony najwyższym niemieckim odznaczeniem Pour la Merité. W 1922 r. wstąpił do nazistowskiej partii NSDAP i objął stanowisko ochrony Adolfa Hitlera. W 1923 r. brał udział w nieudanym puczu w Monachium, w czasie którego zraniła go policyjna kula. Wywieziony przez żonę Carin von Kantzow do Austrii, przebywał tam do momentu ogłoszenia amnestii w 1926 r. Od maja 1928 r. był posłem do Reichstagu, a od 1932 r. przewodniczącym Reichstagu. W kwietniu 1933 r. objął urząd premiera Prus, gdzie stworzył tajną policję Gestapo oraz dwa pierwsze obozy koncentracyjne: w Oranienburgu i Papenburgu; przyczynił się istotnie do wymordowania przeciwników Adolfa Hitlera ("noc długich noży", 30.06.1934 r.). Jako minister lotnictwa (od 1933 r.) z wielką energią budował lotnictwo wojskowe, którego posiadania zabraniał Niemcom traktat wersalski z 1919 r. W 1935 r. został mianowany naczelnym dowódcą Luftwaffe. W 1936 r. objął stanowisko pełnomocnika ds. planu czteroletniego, a rok później objął kierownictwo państwowego koncernu przemysłowego, nazwanego jego imieniem. Szczytowy okres kariery i wpływów Göringa przypadł na rok 1940 r., gdy samoloty Luftwaffe przyczyniły się do zwycięstwa armii hitlerowskiej w Europie. Po zajęciu Francji otrzymał w lipcu 1940 r. specjalnie dla niego utworzony stopień marszałka Rzeszy. Klęska w bitwie o Anglię, brak należytego wsparcia powietrznego dla armii niemieckiej, okrążonej pod Stalingradem, i nasilające się naloty alianckie na Niemcy, którym Luftwaffe nie była w stanie przeciwdziałać, osłabiły jego pozycję. 20.04.1945 r. po raz ostatni widział się z Hitlerem w bunkrze w Berlinie, a trzy dni później przekazał wiadomość, że gotów jest działać jako następca Führera, co Hitler uznał za akt zdrady; Göring, pozbawiony wszelkich stopni wojskowych i wyrzucony z partii, został aresztowany przez SS. 8.05.1945 r. oddał się w ręce Amerykanów. Wyrokiem Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze został skazany na karę śmierci za zbrodnie wymienione we wszystkich punktach aktu oskarżenia, ale 15 października, na dwie godziny przez egzekucją, popełnił samobójstwo, przegryzając ukrytą w ustach kapsułkę z trucizną.
Foto: [1]

Grabner Maximilian (1905-?) - SS-Untersturmführer. Urodzony 2.10.1905 r. Członek NSDAP (nr partyjny 1 214 137), sekretarz policji kryminalnej. Pracował w Katowicach w urzędzie policji państwowej, skąd po utworzeniu KL Auschwitz został przydzielony do obozu na stanowisko kierownika oddziału politycznego. Funkcję tę pełnił do 1.12.1943 r. W związku z szeregiem nadużyć został zdjęty z tego stanowiska i aresztowany. W 1944 r. skazany przez specjalny sąd SS na karę 12 lat więzienia. Wyrokiem Najwyższego Trybunału Narodowego w Krakowie z dnia 22.12.1947 r. w procesie członków załogi SS obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano.

Graeff Herbert (1913-1944) – SS-Obersturmführer. Urodzony 5.10.1913 r. w Mannheim w Badenii. Doktor medycyny. Członek NSDAP od 1.05.1937 r. (nr partyjny 4 028 808) oraz SS od 1933 r. (nr ewidencyjny 200 137). W latach 1941-1942 był lekarzem obozowym w KL Natzweiler, po czym przeniesiono go na takie samo stanowisko do KGL/KL Lublin. Z obozu tego odszedł w 1942 r. do Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Das Reich”, w której szeregach walcząc poległ 5.08.1944 r.

Grawitz Ernst Robert von (1899-1945) - SS-Obergruppenführer. Urodzony 8.06.1899 r. Prof, dr medycyny, członek NSDAP (nr partyjny 1 102 844) i SS (nr ewidencyjny 27 483) był naczelnym lekarzem SS (Reichsarzt SS) i szefem Głównego Urzędu Sanitarnego SS (SS-Sanitatshauptamt). W kwietniu 1945 r. popełnił samobójstwo.

Gräfe Helmuth (?-1952) - SS-Obersturmführer. Lekarz Luftwaffe, bakteriolog. Wspomagał prof. Eugena Haagena w doświadczeniach bakteriologicznych w obozie w Natzweiler-Struthof. Powojenne losy Gräfego nie są znane. Był sądzony zaocznie na procesie w Metzu.

Greunuss Werner (1908-?) - SS-Untersturmführer. Urodzony 20 lutego 1908 r. Lekarz obozu Buchenwald od 1944 r. Następnie przeniesiony do podobozu Ohrdruf, gdzie pozostał do 2 kwietnia 1945 r. W 1947 r. sądzony przez amerykanów w procesie załogi obozu Buchenwald w Dachau. Został skazany na dożywotni pobyt w więzieniu, zamieniony na 20 lat pozbawienia wolności. Kary nie odbył w pełni, gdyż 21 maja 1948 r. zbiegł z więzienia w Landsbergu. O dalszych jego losach nic nie wiadomo.

Groffmann Gustaw Wilhelm Heinrich (1920-) - SS-Unterscharführer. Urodzony 19.05.1920 r. w Behringen w powiecie Soltan. Na Majdanku pełnił funkcję Blockführera i Feldführera. Po wojnie mieszkał w Behringen. Sądzony w Düsseldorfie w procesie 15 członków załogi KL Lublin gdzie został uniewinniony z zarzutów.

Grosch Wolfgang (1906-?) – SS-Hauptsturmführer. Urodzony 15.09.1906 r. w Weimarze, z zawodu cieśla. Członek NSDAP od września 1931 r. (nr partyjny 868 731) oraz SS od kwietnia 1934 r. (nr ewidencyjny 250 155). Kierownik obozowego Zarządu Budowlanego SS w KL Buchenwald od co najmniej listopada 1938 do 1.01.1941 r. Stąd przeniesiono go do Głównego Urzędu Budżetu i Budownictwa SS – Urzędu II – Budownictwo. Po powstaniu SS-WVHA mianowano go kierownikiem referatu C III/1 – Projektowanie w Departamencie C III – Zabezpieczenie Techniczne. W październiku 1941 r. został pełnomocnikiem do spraw utworzenia zarządu budowlanego KL Lublin. Od 1.03.1944 do 10.05.1944 r. był funkcjonariuszem Inspektoratu Budowlanego SS „Czechy-Morawy” w Pradze, skąd odkomenderowano go do komendantury Urzędu Wyższego Dowódcy SS i Policji „Wschód” w Rydze kierowanego przez SS-Obergruppenführera Friedricha Jeckelna. Odznaczony m.in. Krzyżem Żelaznym II Klasy, Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami, Medalem za Udział w Walkach na Froncie Wschodnim, Pierścieniem Honorowym SS oraz Szpadą Honorową SS.

Gross Karl Joseph (1907-1967) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 12 grudnia 1907 r. Pracownik Instytutu Higieny Waffen SS, lekarz obozowy Mauthausen-Gusen. W 1943 r. w obozie tym testował tolerancję różnych szczepionek na więźniach. W 1963 r. wszczęto przeciwko niemu dochodzenie. Nie został osądzony, gdyż przed ogłoszeniem wyroku, 1 stycznia 1967 r. zmarł.

Günther Hans (?-1945) - SS-Hauptsturmführer. Od dnia 22.07.1939 r. zastępca kierownika referatu żydowskiego w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), kierował deportacją Żydów czechosłowackich. Miał rzekomo zginąć w maju 1945 r. w Pradze.

- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę