Macha Emilie (1905-1949) - Urodzona 22.09.1905 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 16.12.1942 r. Sądzona w Krakowie w procesie załogi oświęcimskiej w r. 1947, skazana 16.11.1948 r. na 12 lat więzienia. Zmarła 4.02.1949 r.

Maselow Elisabeth (1921-) - Urodzona 18.06.1921 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 1.06.1943 r.

Mayer Karla Charlotte (1918-) - Urodzona 7.02.1918 r. w Friedland. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku, pełniła różne funkcje nadzorcze nad komandami pracy. Po wojnie mieszkała w Kolonii. Sądzona przed Sądem Krajowym w Düsseldorfie na procesie w latach 1975-1981. 19.04.1979 r. sąd zaakceptował wiosek prokuratorów o uniewinnienie trzech nadzorczyń SS: Rosy Süss, Charlotte K. Mayer i Hermine Böttcher. To postanowienie spotkało się z powszechnym potępieniem opinii publicznej.

Meinel Anna (1921-) - Urodzona 30.10.1921 r. Dozorczyni w obozie koncentracyjnym na Majdanku od 7.10.1942 r.

Meisse Albert (1904-?) – SS-Hauptsturmführer. Urodzony 22.04.1904 r. w Semlin. Doktor stomatologii. Członek SS od 1933 r. (nr ewidencyjny 246 383). Jesienią 1942 r. piastował zastępczo stanowisko kierownika obozowej stacji dentystycznej w KL Lublin. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami.

Melzer Martin (1901-?) - SS-Hauptsturmführer. Urodzony 16.11.1901 r. w Elchesheim, z zawodu ślusarz. Od 3.06.1919 do 2.06.1931 r. służył w Reichswehrze w 14. i 35. Pułku Piechoty. 1.10.1933 r. wstąpił do 63. pułku Allgemeine-SS w Tübingen (nr ewidencyjny 172106). 24.03.1934 r. wstąpił do NSDAP (nr partyjny 3586167). Do 15.07.1940 r. służył w 9. pułku SS-Totenkopf w Brnie, a następnie został przeniesiony na stanowisko dowódcy 1. kompanii wartowniczej do KL Neuengamme. Do 20.08.1943 r. pełnił taką samą funkcję w KL Dachau, skąd odkomenderowano go do jako dowódcę batalionu wartowniczego do KL Lublin. Po rozwiązaniu batalionu pełnił m.in. do 14.07.1944 r. funkcję dowódcy 1. kompanii wartowniczej, a od 4.07.1944 również stałego zastępcy komendanta w okresie jego nieobecności. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami. W dniu 14.07.1944 zaginął w czasie działań wojennych.

Mengele Josef (1911-1979) - SS-Hauptsturmführer. Urodzony 16.03.1911 r. w Günzburgu. Doktor filozofii i medycyny. Ukończył studia lekarskie w 1936 r. w Monachium, tu też otrzymał stopień doktora filozofii za pracę o Kancie i Rosenbergu. Po ukończeniu studiów lekarskich pracował w Instytucie Biologii Dziedziczenia i Badania nad Rasą we Frankfurcie. Członek NSDAP od 1.04.1938 r. (nr partyjny 5 578 974). Od 1938 należał do Allgemeine-SS, a od 15.07.1940 r. do Waffen-SS (nr ewidencyjny 317 885). W okresie od 24.10.1938 r. do 21.01.1939 r. służył w 137. pułku strzelców górskich Wehrmachtu, a od 5.06.1940 r. do 12.07.1940 r. w 9. zapasowym pułku sanitarnym Wehrmachtu. 1.08.1940 r. wcielono go do Inspektoratu Sanitarnego Waffen-SS, skąd 4.07.1940 r. został przeniesiony do II wydziału placówki Głównego Urzędu Rasy i Osadnictwa SS w Poznaniu. 22.07.1942 r. został przydzielony do placówki Naczelnego Lekarza Rzeszy i Policji. Od 14.02.1943 r. do 30.05.1943 r. służył jako lekarz w zapasowym batalionie piechoty "Ost" wchodzącym organizacyjnie w skład 5. Dywizji Pancernej SS "Wiking" i brał z nim udział w walkach na froncie wschodnim. Ranny w walkach nad Donem, złożył podanie przyjęcie go do służby w obozach koncentracyjnych. Po pozytywnym jego rozpatrzeniu przeniesiono go na stanowisko lekarza do obozu cygańskiego BIIe w Brzezince. W okresie od sierpnia 1944 r. do grudnia 1944 r. pełnił również funkcję 1. lekarza KL Auschwitz II-Birkenau i podlegały mu wszystkie odcinki zamieszkałe przez więźniarki i więźniów w tym obozie. Po ponownym włączeniu KL Auschwitz II do obozu macierzystego, w listopadzie 1944 r. objął stanowisko lekarza SS w szpitalu esesmańskim w Brzezince. Pozostał tu do stycznia 1945 r. w Oświęcimiu przeprowadzał eksperymenty dotyczące ciąży mnogiej i warunków jej powstawania, doświadczenia nad dziedzicznością cech u bliźniąt i karłów oraz badania nad rakiem wodnym (nomą). Od 1.08.1940 r. - SS-Untersturmführer, od 30.01.1942 r. - SS-Hauptsturmführer. Za udział w walkach na froncie wschodnim odznaczony m.in. Krzyżem Żelaznym I i II klasy oraz Medalem Wschodnim. Po wojnie przebywał w amerykańskiej strefie okupacyjnej (czasowo był internowany), a w 1949 r. wyemigrował do Argentyny. W 1956 r. przebywał krótko w Szwajcarii, a w 1960 r. - na skutek trwających za nim poszukiwań - przeniósł się do Urugwaju. Następnie przebywał w Brazylii. Zmarł 7.02.1979 r. w tym kraju na udar mózgu, nigdy i nigdzie nie ukarany za swe zbrodnie.
Foto:
[1]
[2] - Josef Mengele. Fotogrfia wykonana w 1977 r. w Sao Paulo przez Wolframa Bosserta
[3] - Josef Mengele pierwszy z lewej
[4] - Josef Mengele w mundurze SS-Hauptsturmführera

Michl Hermann (1912-1944) – SS-Hauptsturmführer. Urodzony 23.04.1912 r. w Passau, z zawodu urzędnik. Członek NSDAP od 1.02.1931 r. (nr partyjny 419 621). Od 1.02.1931 do 10.03.1933 r. należał do Sturmabteilungen, skąd przeniesiono go do SS (nr członkowski 71 076). W 1939 r. był członkiem sztabu komendantury KL Buchenwald. 1.01.1940 r. przeniesiono go do wydziału IV w KL Sachsenhausen, gdzie objął 1.06.1940 r. stanowisko zastępcy szefa wydziału IV oraz kierownika kasy obozowej. Czasowo nadzorował administrację w podobozie „Gross-Rosen”, a później w KL Gross-Rosen. Stanowisko to zajmował do 1.11.1941 r., do czasu przeniesienia go do KL Niederhagen-Wewelsburg, gdzie został mianowany kierownikiem wydziału IV. 14.12.1942 r. odszedł stąd do Dywizji Kawalerii SS „Florian Geyer”. Służąc w niej brał udział w działaniach frontowych do 18.02.1944 r., po czym został przeniesiony na stanowisko zastępcy szefa wydziału IV do KL Riga. Z obozu tego – 7.06.1944 r. – odszedł do KL Lublin, gdzie kierował wydziałem IV. Poległ w czasie likwidacji tego obozu 21.07.1944 r. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II i I Klasy z Mieczami.

Mielenz Franz (1903-?) - Urodzony 5.04.1903 r. Członek SS od września 1933 r. Od 1939 do 1942 r. służył w załodze wartowniczej w KL Stutthof. Od 1942 r. był w Sachsenhausen kierownikiem bloku, a od 1943 r. Rapportführerem w KL Warschau.

Moll Otto (1915-1946) - SS-Hauptscharführer. Urodzony 4.03.1915 r. w Hohenschönberg. Od 2.05.1941 r. pełnił służbę w KL Auschwitz. Początkowo kierował pracami rolnymi, później był kierownikiem karnej kompanii (Strafkompanie), a do chwili uruchomienia krematoriów w Brzezince był szefem Sonderkommando zatrudnionego przy spalaniu zwłok w dołach obok bunkra 1 i 2. Za swoją zbrodniczą działalność w dniu 30.04.1943 r. został odznaczony przez Führera wojennym krzyżem zasługi I klasy z mieczami. Po zakończeniu akcji zagłady Żydów węgierskich oraz Żydów z gett w Łodzi i Theresienstadt, Moll od września 1943 r. do marca 1944 r. był kierownikiem (Lagerführerem) oświęcimskiego podobozu "Fürstengrube". Od marca do maja 1944 r. był kierownikiem nowo założonego podobozu oświęcimskiego Gleiwitz I. W maju 1944 r. odwołany z Gliwic do Oświęcimia przez pełnomocnika akcji zagłady Żydów węgierskich, byłego komendanta Rudolfa Hössa, objął ponownie stanowisko szefa krematoriów w Brzezince, odpowiedzialnego za spalanie zwłok na wolnym powietrzu. Moll był autorem projektu likwidacji obozu oświęcimskiego przez zbombardowanie (tzw. "Plan Molla"). Po zakończeniu akcji zagłady Żydów węgierskich powrócił do podobozu Gleiwitz I na poprzednie stanowisko. W styczniu 1945 r. kierował ewakuacją więźniów podobozów gliwickich. Według zeznań świadków Moll ze szczególnym okrucieństwem traktował Żydów kierowanych do komór gazowych. Z jego rozkazu do wykopanych w maju 1944 roku za krematorium V wielkich dołów wrzucano żywcem dzieci. 13.12.1945 roku wyrokiem amerykańskiego Sądu Wojskowego w Dachau został skazany na karę śmierci i stracony 28.05.1946 roku.

Morgen Konrad (1909-1982) - SS-Sturmbannführer. Urodzony 8.06.1909 r. we Frankfurcie nad Menem, syn pracownika kolei. Wybrał karierę w zawodzie prawnika, ukończył Uniwersytet we Frankfurcie oraz Haską Akademię Prawa Międzynarodowego, następnie był sędzią w Szczecinie. Doktor prawa, sędzia sądu SS, szef komisji do badania nadużyć w obozach koncentracyjnych. Prowadził m.in. dochodzenie w Buchenwaldzie przeciwko członkom załogi SS, współdziałał w wykonywaniu doświadczeń z alkaloidami w tym obozie dla wykrycia przyczyny śmierci jednego z SS-manów. Po wojnie nie był pociągany do odpowiedzialności i rozpoczął praktykę prawniczą we Frankfurcie nad Menem. Zmarł 4.02.1982 r.

Mrugowsky Joachim (1905-1948) - SS-Oberführer. Urodzony 15.08.1905 r. w Rathenow. Doktor medycyny, profesor bakteriologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Berlinie, kierownik Instytutu Higieny Waffen-SS, organizował i nadzorował wiele prób bakteriologicznych wykonywanych w obozach, głównie w Buchenwaldzie w Stacji Badań Durów i Wirusów. Mrugowsky stanowił niezwykłą osobowość lekarza-naukowca. Z jednej strony akceptował okrutne doświadczenia bakteriologiczne na więźniach, z drugiej głosił hasła w posłannictwie lekarskim. Był autorem wielu prac z dziedziny higieny, bakteriologii, etyki i teologii. W 1939 r. wydał w Monachium książkę pt. "Das ärztliche Ethos". W 1931 r. ukończył studia medyczne. Początkowo pracował w szpitalu miejskim w Kostrzynie, a następnie w Instytucie Higieny w Halle. W 1937 r. habilitował się, a w 1939 r. otrzymał docenturę na Wydziale Lekarskim w Berlinie. W 1944 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym higieny. Jeszcze w 1930 r. jako student wstąpił do NSDAP, a w rok później do SS. Z początkiem 1939 r. założył w Berlinie placówkę badawczą SS dla zwalczania epidemii wśród załóg SS, którą wkrótce przemianowano na Instytut Higieny Waffen-SS, a Mrugowsky'ego mianowano naczelnym higienistą Waffen-SS. W celu przygotowania szczepionek ochronnych dla Waffen-SS zorganizował stację w Buchenwaldzie, w której oceniano wartość różnych szczepionek przeciwdurowych zakażając żywymi i zjadliwymi zarazkami więźniów po uprzednim szczepieniu. Aresztowany po wojnie, został postawiony przed Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Trybunał orzekł, że Mrugowsky ponosił główną odpowiedzialność za organizowanie zbrodniczych doświadczeń medycznych, że pomagał i świadomie brał w nich udział. Podczas tych okrutnych, doświadczeń dokonywano morderstw, torturowano więźniów i popełniano brutalne czyny. Wyrokiem Trybunału został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 2.06.1948 r. w Landsbergu.

Muhsfeldt Erich (1913-1947) - SS-Obersturmführer. Urodzony 18.02.1913 r. w Benbrück w Brandenburgii. Ojciec jego pracował jako robotnik w Państwowym Zarządzie Wodnym w Fürstenwalde. W 1927 r. ukończył 8 klas szkoły powszechnej, a w trzy lata później zdobył zawód piekarza, w którym pracował przez 2 lata w charakterze czeladnika. Następnie rozpoczął pracę na roli, która też mu prawdopodobnie nie odpowiadała, skoro po roku porzucił ją dla pracy w żegludze śródlądowej, gdzie do roku 1934 pełnił funkcję marynarza i sternika. Teraz zaczął pracować w fabryce pasów napędowych, skąd po upływie roku został zwolniony. Do partii hitlerowskiej wstąpił zaraz po dojściu Hitlera do władzy w 1933 r. W 1937 r. zatrudnił się w firmie budowy mostów, a następnie w innym przedsiębiorstwie budowlanym. W rok później został palaczem w technicznej szkole wojskowej w Berlinie. Na stanowisku tym pozostawał do chwili powołania go do wojska 15.01.1940 r. W tym samym roku wstąpił do SS. Po przejściu odpowiedniego przeszkolenia został w sierpniu 1940 r. przydzielony do obozu oświęcimskiego, gdzie początkowo przez kilka tygodni sprawował nadzór nad centralnym ogrzewaniem i wodociągami, po czym został Blockführerem. W czasie pełnienia tej funkcji w okrutnym sposób bił i maltretował więźniów.
15.11.1941 r. Muhsfeldt został przeniesiony do budującego i organizującego się w tym czasie obozu koncentracyjnego na Majdanku. Tu objął kierownictwo komanda, którego zadaniem było grzebanie zwłok zmarłych i zamordowanych więźniów. Z chwilą, gdy w czerwcu 1942 r. uruchomiono na Majdanku krematorium, na jego kierownika wyznaczono Muhsfeldta. Ponadto uczestniczył w większych egzekucjach. W maju 1944 r. został ponownie przeniesiony do KL Auschwitz, gdzie kierował akcją gazowania i spalania zwłok w dwóch krematoriach w Brzezince. Za trud włożony w "rozkwit" obozów koncentracyjnych został odznaczony przez władze III Rzeszy wojennym Krzyżem Zasługi II klasy, a także został awansowany na Obersturmführera Na mocy ogłoszonego 22.12.1947 r. wyroku Najwyższego Trybunału Narodowego w Krakowie, na procesie członków załogi SS obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau wspólnie z 23 zbrodniarzami, którym udowodniono, prócz innych zbrodni, udział w masowych mordach ludności - został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano.

Müller Erich Bruno Willi (1904-1944) – SS-Obersturmführer. Urodzony 28.10.1904 r. w Grudziądzu, z zawodu inspektor gospodarczy. Członek NSDAP od 1.09.1931 r. (nr partyjny 919 855). Do SS wstąpił 1.06.1932 r. (nr ewidencyjny 46 063). Między 4.07.1939 a 31.10.1941 r. należał do Gdańskiej Policji Rezerwowej. Członek Waffen-SS od 1.11.1941 r. W okresie, kiedy KL Stutthof nie podlegał Inspektoratowi Obozów Koncentracyjnych, był m.in. kierownikiem komenderówki „Elbing” w Elblągu. Funkcję adiutanta komendanta KL Stutthof objął 7.10.1942 r. i łączył ją ze stanowiskiem kierownika wydziału VI. 14.12.1943 r. odszedł na takie samo stanowisko do KL Lublin i zajmował je do 19.03.1944 r. Odznaczony m.in. Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy bez Miecza oraz Wojennym Krzyżem Zasługi II Klasy z Mieczami. Zmarł w Lublinie 19.03.1944 r. na zawał serca.

Müller Heinrich (1900-1945) - SS-Gruppenführer. Urodzony 28.04.1900 r. w Monachium. Zawodowy policjant. Od czerwca 1917 r. do lutego 1919 r. służył w armii niemieckiej. Brał udział w I wojnie światowej, służąc w 287. zapasowym batalionie lotniczym, którą zakończył jako sierżant. Do listopada 1919 r. zatrudniony był w Inspektoracie Sił Powietrznych w Monachium. W 1929 r. został awansowany na stopień sekretarza policji, a w 1933 r. został Inspektorem Policji Kryminalnej. Członek NSDAP (nr partyjny 4 583 199). W dniu 20.04.1934 r. wstąpił do zawodowej służby SS (nr ewidencyjny 107 043) i został mianowany kierownikiem wydziału II 1 A, zajmującego się zwalczaniem lewicowej (zwłaszcza komunistycznej) opozycji - z jednoczesnym awansem na stopień SS-Untersturmführera i przeniesieniem do nowej siedziby Gestapa w Berlinie. W 1937 r. mianowano go szefem Tajnej Policji Państwowej (Gestapo), która po utworzeniu w 1939 r. RSHA stanowiła jego Urząd IV - Tajna Policja Państwowa. Wcześniej jako inspektor Policji Bezpieczeństwa przebywał w Wiedniu i Pradze, w trakcie likwidacji państwowości austriackiej i czechosłowackiej. Od lipca 1939 r. brał udział w tworzeniu Einsatzgruppen, które miały być wykorzystane w Polsce w celach pacyfikacyjnych i eksterminacyjnych. Uczestnik konferencji w Wannsee, 20.01.1942 r., na której omawiano plany eksterminacji 11 milionów europejskich Żydów. Po nieudanym zamachu na Hitlera w dniu 20.07.1944 r., mianowano go szefem nadzwyczajnej komisji do sprawy jego wyjaśnienia (Sonderkommission 20. Juli), która w składzie około 400 funkcjonariuszy Gestapo dokonała aresztowań kilku tysięcy osób, podejrzanych o udział w spisku. Na przełomie 1944/1945 r. prowadził tajne pertraktacje z Ernstem Kaltenbrunnerem z aliantami zachodnimi, za pośrednictwem Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, w sprawie zakończenia akcji masowej zagłady więźniów. Stanowisko szefa Gestapo piastował do końca wojny. Odznaczony m.in.: Krzyżem Żelaznym II i I Klasy, Wojennym Krzyżem Zasługi II i I Klasy, Sztyletem Honorowym SS, Pierścieniem Honorowym SS. Współodpowiedzialny za terror i akcje eksterminacyjne oraz Holocaust. Zginął w Berlinie w kwietniu 1945 r.

- - - - - - - - - - - -
<-powrót | w górę